MHEX (2022)

Wanneer de herinnering wegvalt en we van schimmen niet meer dan schimmen maken

We herkennen de chocoladeverpakking die uit de vuilniszak van de buurman glipt,
de trappenhuizen vol geurtjes die onder de deur door kruipen,
de angst die verstopt zit in de drie sloten om de veel te dure fiets.
We zien elkaar we horen elkaar, maar die eindeloze diepte van herinnering en verwachting neemt het over.
De innerlijke grenzeloosheid die de betekenis geeft aan het zintuiglijke.
Een betekenis als bunker voor de ontploffing van de waarneming.

credits:
Concept/spel/ontwerp:       Pleuni Veen
                      Ruben Dahmen
Thomas Maas
prodcutie: Nadine Dekker 
scene fotografie: Robert van der Ree en Sam van Zoest